film fabularny
premiera 26 kwietnia 1966
reżyseria - Witold Lesiewicz
scenariusz - Jerzy Jesionowski
zdjęcia - Czesław Świrta
scenografia - Wojciech Krysztofiak
dekoracja wnętrz - Cecylia Wróblewska
kostiumy - Hanna Morawiecka
muzyka - Tadeusz Baird
obsada:
Dyrektor Nowicki - Zygmunt Hübner
Nowicka - Aleksandra Karzyńska
Horosz - Stanisław Zaczyk
Witkowska - Maria Ciesielska
Andrysiak - Ludwik Pak
Sekretarz Komitetu Zakładowego Brzózko - Stanisław Michalik
Sekretarz KP PZPR Sidor - Bogdan Baer
Arcimowiczowa -Wanda Majerówna
Antos - Leon Pietraszkiewicz
Dyrektor Zjednoczenia Rybicki - Władysław Hańcza
Prokurator - Mariusz Dmochowski
Sekretarka - Maria Homerska
Porucznik MO - Mieczysław Stoor
Kalicki - Henryk Bąk
Sidorowa - Katarzyna Łaniewska
Arcimowicz - Kazimierz Meres
Przewodniczący Rady Zakładowej - Bolesław Płotnicki
Lekarz - Tadeusz Waczkowski
Kierowca karetki pogotowia - Andrzej Krasicki
Sierżant MO - Krzysztof Kowalewski
Gość przy barze - Wiesław Drzewicz
Robotnik - Józef Nalberczak
Kierownik działu kadr Kazimierz Dejunowicz
Sekretarz POP - Stefan Śródka
Kierownik - Eugeniusz Kamiński
Oficer MO - Adolf Chronicki
Kierownik remontów - Czesław Lasota
Członek inspekcji - Edward Kowalczyk
Zdzisław - Piotr Wysocki
Majster - Ryszard Dembiński
Pan Cyprian - Janusz Paluszkiewicz
oraz Zbigniew Kryński, Stefan Czyżewski, Zygmunt Maciejewski, Gabriel Nehrebecki
fragmenty recenzji
(…) A poza tym Miejsce dla jednego przynosi bardzo udany debiut aktorski: powściągliwą, ciekawie wycieniowaną psychologicznie kreację Zygmunta Hübnera w roli dyrektora Nowickiego.
„Tygodnik Powszechny”
(…) Z takiego tła wyłania się w pełni określona i umotywowana sylwetka psychiczna dyrektora Nowickiego. Zygmunt Hübner (dyrektor Starego Teatru w Krakowie, na ekranie dopiero debiutujący!) tworzy z niego typ, który ma szansę przetrwać w pamięci widza. To bardzo dobra robota aktorska – monolityczna, absolutnie konsekwentna. Nastąpiło tu, jak się wydaje – jeśli wolno tak sądzić – idealne stopienie się cech osobowości artysty z charakterologicznym portretem postaci filmowej: zdyscyplinowana wstrzemięźliwość wyrazu , niechęć do odsłaniania własnych uczuć i kompleksów, pewien wewnętrznie trwający niepokój i nerwowość, lecz silnie opanowana. Rola poprowadzona po męsku – bez cienia skłonności do minoderyjnego „odgrywania”, ostra, nawet sucha, mózgowa. Energia, upór, ambicja, giętkość i inteligencja – to główne walory kreowanego bohatera.”
Władysław Cybulski
„Dziennik Polski” nr 120, 23 maja 1966
„Na szczególne wyróżnienie zasługuje Zygmunt Hübner w roli Nowickiego, aktor teatralny, od którego winni się uczyć gry w filmie nasi aktorzy filmowi.”
Aleksander Jackiewicz
„Życie Literackie” nr 746
